аз я

Старославянский      Русский
аз                                            я


вы станете по едину страну, аз же и оанафанъ сынъ мои станеве по другую страну, и реша людие къ саулу яко ти годе бысть тако и твори

И рече к нимъ ефаи имехъ прю велию, и людие мои съ сынъми амъмоновыми и оскорбиша мене и людие мои зело, аз же възвахъ васъ и не избависте мене отъ руку ихъ.

аз же възвеличю главню и възъгнещу огнь, яко да истлеютъ мяса и оскудуетъ юха, и кости исхнутъ.

исповеда ми вся словеса си, аз же писахъ в книги

Глагола же аврамъ владыко господи что ми даси аз же отъпущуся без чада.

И отъвещавъ авраамъ рече, ныне начахъ глаголати къ господу моему, аз же есмь земля и пепелъ, да аще убудетъ, отъ , праведъныхъ .

И въставъ иаковъ отъ сна своего, и рече яко есть господь въ месте семъ, аз же не ведяхъ.

И рече ми аггелъ божии въ сне, иакове аз же рехъ что есть

сына моя оба убии, аще не приведу его к тебе, даждь его мне въ руце аз же приведу и к тебе

Азъ есмь богъ отъцъ твоихъ, не боися ити въ египетъ, въ языкъ бо велии сътворю тя тамо, и азъ иду с тобою въ египетъ, аз же възведу тя до конъца.

Речежъ к неи дщерь фараонова, съблюди ми отроча сие, и въздои ми е, аз же дамъ ти мъзду твою

И рече богъ къ моисию глаголя буду с тобою, се же ти знамение, яко аз тя посылаю, извести люди моа.

и рече има, съгрешихъ до ныне, господь праведенъ, аз же и людие мои безаконни, молитеся за мя къ господу дабы престали громи божии, и градъ, и огнь на земли, и отъпущу вы и ктому не приложите премедълити

въ роды ваша, да весте яко аз господь, освящаа вы

стани у требы своея, аз же иду въпрашати бога

аз же преложихъся въ следъ господеви богу моему

Но аз же и домъ мои служити будемъ господеви, яко святъ есть

что благо сътворихъ предъ очима твоима да мя позна, аз же есмь странна

И рече давидъ иноплеменнику, ты идеши на мя въ оружии и въ броняхъ и съ щитомъ, аз же иду на тя въ имя господа саваофа, бога, наставника израилева и егоже ты уничижи днесь


яко ты възда ми благая, аз же тебе възъдахъ злая

яко бо имя ему тако и есть наванъ бо есть имя ему и несть смысла в немъ, аз же раба твоа не веда отрокъ твоихъ господина моего яже еси посла

И посла езавель къ илии и рече, ты ли еси илия, аз же иезавель.

и да будутъ вамъ стража в нощи и день на делание аз же и братия мои и отроцы мои, и стражи иже бяху после мене, не снимахомъ одеяния наша ту, ни единъ отъ мужъ

и да вносятъ дары господу израилеву, иже обещахъ, аз же и приятели въ иерусалимъ.

азъ вдовица оставленая, идете же сыны и просите отъ господа милости аз же сведетельствую отъче на матеръ сыновъ твоихъ иже завета моего съхранити не въсхотеша, въдаждь ихъ на посрамощение и матеръ ихъ на расхищение, да не умножится ктому родъ ихъ

аз же по дни глаголахъ.

аз же въ земли пленения моего исповемся ему.

аз же и душа моя в немъ възвеселимся.

Проданы бо есмы, аз же и людие мои на погибель и расхищение и во работу.

супругъ воловъ оряху, и ослицы пасяху близъ ихъ, и пришедъше пленяющеи плениша ихъ, и рабы убиша мечемъ, аз же остахъ единъ, и приидохъ възвестити тебе


огнь паде съ небесе на землю и пожъже овца, и пастыря поясть такожъде, аз же остахъ единъ, и приидохъ възвестити тебе

сыномъ твоимъ и дщерямъ, ядущимъ и пиющимъ у брата ихъ стареишаго, и вънезапу ветръ великъ наиде отъ пустыня, и коснуся в четыри углы храмины, и паде храмина на дети твоя и умроша, из же остахъ единъ, и приидохъ възвестити тебе

посем же възовеши, аз же тя услышу.

Посем же възовеши, аз же услышу тя, делажъ руку твоею не отъвращаися.

аз же уснухъ и спахъ, въстахъ, яко господь заступитъ мя

аз же поглумлюся въ заповедехъ твоихъ

аз же глаголахъ къ вамъ заутра и вечеръ, и не послушаста мене.

аз же бехъ смышъляя

аз же яко мятежъ ефремови, и яко остень дому иудину.

Ефремъ юница неучена любитъ одоление, аз же наиду на доброту выя ея.

аз же глаголю вамъ.

да аще убо равенъ даръ даде имъ богъ, якоже и намъ веровавшимъ въ господа иисуса христа, аз же кто бехъ силенъ възъбранити бога

глаголю же се, яко кождо васъ глаголетъ, азъ убо есмь павловъ, аз же аполлосовъ, аз же кифинъ, аз же христовъ.

аз же ни едино сътворихъ отъ сихъ.

не аз же, но благодать божия, яже съ мною




азъ я