потомъже

Старославянский      Русский
потомъже

потомъже на землю явися, и съ человекы поживе

потомъже глагола ученику, се мати твоа.

потомъже сказуетъ многажды себе въсхотевъша ити в римъ, желаниемъ еже к нимъ, и убо не възможе ити, и тако прочее учително послание творитъ о звании языкъ. 

Таковъ убо намъ подобаше архиереи, преподобенъ, незлобтвъ, безъскверненъ, и отълученъ отъ грешникъ, и выше небесъ бывъ, иже не иматъ по вся дни нужъду, якоже прьвосвященницы, преже о своихъ гресехъ жрътву приносити, потомъже о людъскихъ