сынъми

Старославянский      Русский
сынъми                         

Иосифъ же бяше зи, летъ, пасыи овца отъца своего съ братиею своею, юнъ сыи, съ сынъми ваалы валлы, и съ сынъми зелфины отъца своего женъ

и до скота, да узриши елико прославитъ господь, между египтяны, и сынъми израилевыми.

А полъ племени второму даде моисии часть, съ сынъми рувимли и гадовыми обону страну иордана на въстокъ солнца

и живяху иевусеи, съ сынъми вениамини въ иерусалиме и до сего дне

И рече к нимъ ефаи имехъ прю велию, и людие мои съ сынъми амъмоновыми и оскорбиша мене и людие мои зело, аз же възвахъ васъ и не избависте мене отъ руку ихъ.

в ты дни съ сынъми израилевыми.

То руце твои не свяжетася, ни нозе твои не спинетася, но яко падаютъ предъ сынъми неправды тако паде, и приложиша вси людие плакатися его.

иже завеща господь между сынъми израилевы.

Надъ сынъми же израилевыми иже живяху въ градехъ иудиныхъ царствова ровоамъ сынъ соломонь.

не взыидете ни победитеся съ братиею своею съ сынъми израилевыми, но возвратитеся кождо в домы своя, яко отъ мене бысть глаголъ сеи.

И умретъ иоасъ и погребенъ бысть съ отъцы своими въ самарии съ сынъми израилевыми

Иже осташа въ иерусалиме съ сынъми иудиными отъ сыновъ вениаминь, и отъ сыновъ ефремль и манасиинъ



ми